Weganizmu też trzeba się wstydzić

 

  Pewnie wszyscy już znają te słowa: „Wegetarianizm to półśrodek. Ludzie będą się kiedyś wstydzić jedzenia nabiału”¹. Od razu dodam, nie jestem nawet wegetarianinem, którą to dietę, he, he, lekarz chciał na mnie wymusić. Tym bardziej ów weganizm zalatuje mi brzydko czystym komunizmem. Szczególnie w wydaniu lewicowej europosłanki Sylwii Spurek. Jej weganizm nie ma nic wspólnego ze zdrowym jedzeniem, jest tylko fałszywą ideologią, jak ta o „równości i wyższości” proletariatu robotniczo-chłopskiego.

  Pani Spurek udzieliła obszernego wywiadu w „Wysokich Obcasach” i nie wiedzieć dlaczego, poświęciłem mu sporo uwagi. Być może dlatego, że już po pierwszym pytaniu wylazła z europosłanki czysta hipokryzja? Oto czytam: „Na początku mojej kadencji spisaliśmy najważniejsze zasady. Wśród nich znalazły się stwierdzenia, że stoimy po stronie ofiar, kierujemy się szacunkiem dla każdego i każdej, trzymamy stronę kobiet, że biura są dostępne – bez barier i ograniczeń – oraz że szanujemy środowisko naturalne”. Prawda, że pięknie? Byłoby pięknie gdyby nie dodała: „(...) promujemy weganizm i pełny szacunek dla praw zwierząt, wszystkich, bez względu na gatunek. Moje zasady zna każda osoba z mojego zespołu”. I zapytam sarkastycznie, a gdzie tu szacunek do ludzi mięsożerców? Wprawdzie pani Sylwia wyznaje szczerze, że w jej zespole pracuje trzech wegan, reszty na wszelki wypadek nie pyta o preferencje kulinarne, ale może one w obawie przed mobbingiem nie chcą się przyznać? Tak już zupełnie na marginesie zapytam, czy z równym szacunkiem tolerowałaby kilka szczurów w swoim poselskim biurze?

  Nie mogę się powstrzymać przed zacytowaniem innego, równie kontrowersyjnego fragmentu jej wywiadu: „Czy można zabić kogoś z szacunkiem? (...) cały nasz system, także żywnościowy, musi zostać przekształcony tak, by żywił nas w sposób etyczny. Dajmy wszystkim żyć”. Jakbym słyszał Lenina i Stalina wespół z hierarchami KK na jednym wspólnym wiecu. Nie na darmo wspomniałem o lewicowości pani Spurek, bo tu trzeba przypomnieć jej twitt z ub. roku: „Aborcja to normalne świadczenie medyczne i tak powinna być postrzegana przez prawo”². Zapytam znów sarkastycznie: to jak to jest tym życiem dla wszystkich? Z jednej strony zbrodnią jest dojenie krowy i spożywanie produktów mlecznych, a z drugiej – prawo do aborcji jest zabiegiem medycznym? Aby samemu nie wyjść na hipokrytę wyjaśnię: tak jak lubię wyroby mleczne i mięsko niemal pod każdą postacią, tak nie mam nic przeciw aborcji w szczególnych, dozwolonych przez prawo przypadkach. Tak jak szanuję wybory wegetarian i wegan, co do preferencji żywieniowych, tak samo nie mam zamiaru nikogo przymuszać do aborcji. To ma być wybór, bo jednak w drugą stronę to nie działa, bo wtedy mamy do czynienia z faszyzmem i komunizmem razem wzięte. Nie można nikogo przymuszać (nawet jeśli tylko propagandowo) do weganizmu jak to robi pani Sylwia Spurek, ani zabronić każdej aborcji, jak to robi Kaja Godek. Te panie niczym się nie różnią – są skrajnymi przypadkami chorego fanatyzmu ideowego, choć o różnych biegunach.

  Nawiążę jeszcze do wspomnianego we wstępie wstydu z powodu jedzenia nabiału. Może być tak, że kolejnym etapem weganizmu będzie akcja obrony życia roślin: zbóż, warzyw i owoców, a wtedy weganizm okaże się równie wstydliwy jak dziś nie tylko mięsożerność, ale i wegetarianizm. Wszak fanatyków nigdy na tym świecie nie zabraknie. Jak wtedy żyć pani Sylwio? Co jeść? Znam wyjście. Przejdziemy na jedzenie przetworów ropopochodnych. Jakieś proszki lub papki o smaku, he, he, dobrze doprawionego kurczaka lub podwędzanej kiełbasy... (patrz: kurczak roślinny czy kiełbaski wegańskie). W końcu wszystko i tak sprowadza się do węglowodanów.

 

Przypisy:
1 - (wraz z cytatami) za: https://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/7,181450,27678855,nie-chce-byc-jedyna-weganka-w-polityce.html?_ga=2.18037689.1613958128.1634314065-2084465381.1634314065&disableRedirects=true#S.W-K.C-B.3-L.1.maly
2 - https://twitter.com/sylwiaspurek/status/1359094081872396289