Rycerz Jana Pawła II

 

   Po raz pierwszy w życiu miałem tak przykre zdarzenie – nie zapanowałem nad swoimi emocjami. Trzeba mi od początku. Mam skierowanie do szpitala. Niestety, procedura wymaga abym stawił się w szpitalu osobiście, gdzie dyżurujący lekarz oceni, czy w ogóle nadaję się do hospitalizacji i jak długo mogę według jego uznania czekać na swoją kolejkę. Nie rozumiem tej procedury, jednak jej się nie da przeskoczyć, więc stawiam się karnie o wyznaczonej godzinie. Poczekalnia pełna ludzi i już po pierwszym pacjencie zapowiada się dwu, a może trzygodzinne czekanie. Ludzie się denerwują, co mnie nie dziwi, ale pilnują swojej kolejki w milczeniu, czasami coś szepcząc między sobą, czasami wpatrzeni w smartfony, bo czas oczekiwania niemiłosiernie się dłuży. A czekać trzeba dwa razy. Raz na oględziny lekarza, drugi na procedurę wyznaczania terminu. Szczęśliwi ci, co są w towarzystwie, choć to potęguje wrażenie przepełnienia, a więc i stres, bo nie wiesz kto w kolejce, a kto dla towarzystwa.

   Pielęgniarka rejestrująca i wyznaczająca termin przyjęcia wypuszcza szczęśliwego petenta, ale nie wpuszcza kolejnego. Musi do ubikacji. Chwilowy szlaban akurat padł na krewkiego faceta z laską (do podpierania się), który jest w towarzystwie żony. Tak na oko mój rówieśnik. Zatarasował jej drogę i zarzucił prosto w twarz, że się strasznie guzdrze, a on już korzenie wypuszcza. Ona się tłumaczy: „Proszę mi wierzyć, że muszę do ubikacji, i to nie moja wina, że dla każdego chorego muszę wypełniać stos papierków”. A ten na to: „Wierzyć to ja wierzę tylko w Boga. Pani nie wierzę!”. Udało się jej wyminąć krewkiego gostka bez słowa. Ten już sam przez siebie podminowany zwraca się do swojej żony, tak, aby wszyscy słyszeli: „Tu by się przydał mały Hitlerek i wtedy na pewno zapanowałby prawdziwy porządek”. Jestem niesłychanie spokojny człowiek, wierzcie mi choć w Boga nie wierzę, ale w tym momencie mnie poniosło. Ujmując to inaczej – diabeł we mnie wstąpił. Podniesionym głosem wypuściłem pod adresem tego faceta mało cenzuralną wiązankę. W wersji mocno wygładzonej: „Ty porąbany katolicki hipokryto! W Boga wierzysz a przywołujesz Hitlera? Auschwitz chcesz otwierać i krematoria rozpalać?! A może ludzi pod murem stawiać i ich rozstrzeliwać?! Hitlerowski ordnungpolizei ci się marzy w imię bożego ładu?!” Coś tam bąknął, że nie musiałem tego słuchać, za co spotkało go kilka dodatkowych epitetów, bo uszu zatykać nie mam zamiaru, za to on nie musi publicznie otwierać swojego głupiego ryja. I wiecie co? W poczekalni zrobiło się cicho jak makiem zasiał. Gdy pielęgniarka wróciła do swoich zajęć, ten hipokryta nawet nie miał odwagi na nią spojrzeć. Poszedł za nią do biurka i był grzeczny jak najgrzeczniejsza dziewczynka w przedszkolu, a gdy w końcu zniknął z żoną, pewna pani, również czekająca w kolejce, mile się do mnie uśmiechnęła...

   Dlaczego o tym wspominam? Nie, nie po to by się pochwalić, bo według mnie nie mam czym, bo jest źle jeśli nie potrafię panować nad nerwami. Ta sytuacja skojarzyła mi się z pewnym artykułem, który właśnie wczoraj przeczytałem, a który opisuje dziwaczne perypetie z prokuraturą pewnego świeckiego pedofila, choć też uwielbiającego jakieś fikuśne kiecki (patrz zdjęcie). Pedofila zakamuflowanego w grupie Rycerzy św. Jana Pawła II z honorowym tytułem „Wielki Rycerz”, a który czerpiąc wzór z papieża Polaka swoim świadectwem pokazywał, jak „harmonijnie można łączyć męskość i świętość”[1] (sic!) Dodam tylko, że swoją męskość wspomagał ponad tysiącem zdjęć pedofilskich na osobistym komputerze. Aby była jasność – nie wszystkich katolików podejrzewam o hipokryzję, tym bardziej o pedofilię, mam tylko dziwne wrażenie, że tych hipokrytów, nie tylko wśród hierarchów jest coraz więcej i więcej.

   PS. Nie pierwszy raz słyszałem o tym Hitlerku, który miałby zaprowadzić porządek w Polsce, i powiem jak na świętej spowiedzi, do tej pory, choć nóż w kieszeni mi się otwierał, zbywałem to milczeniem. Ludzie faktycznie czasami plotą coś bez sensu, nawet się nad swoimi słowami nie zastanawiając. Ale czy to jest usprawiedliwienie i czy temu trzeba pobłażać?

 

1 - https://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114883,27541851,rycerz-jana-pawla-ii-skazany-za-wykorzystanie-dziecka-juz-po.html