Porozmawiajmy o penisie

 

  Czy zdajecie sobie sprawę, jak wiele dziś łączy Polaków i Niemców, mimo że narodowcy i prawicowi konserwatyści uznają kontakty z Niemcami za zdradę polskiego narodu? A przecież mieszkamy w takim samym klimacie i krajobrazie. Lubimy mocne alkohole i piwo. Jemy tłusto (zrazy, kotlety, kapusta) i lubimy rubasznie się pośmiać. Rzeknę bez ironii: Polak, Niemiec – dwa bratanki! – tym bardziej, że mamy te same geny przodków sprzed 5 tys. lat. Teraz, ku przestrodze polskiemu ruchowi konserwatywno-nacjonalistycznemu, można głosić hasło bez strachu, że nas pobiją: „Naród genami silny. Im ich więcej, tym lepiej. Więc od czystości rasowej uchowaj nas, Panie!”¹.

  Pewien uznany polski antropolog rasowy, uwielbiany przez ruchy narodowościowe, pisał w latach międzywojennych: „Dzieci jasnowłose rozwijają się powolniej, dojrzewają później, są krnąbrniejsze, jakkolwiek mniej złośliwe itd. Nie zdają sobie oni natomiast sprawy z tego, że później różnice te ulegają zasadniczym zmianom, co już można obserwować na uniwersytecie. (…) W świetle powyższych faktów staje się zrozumiałą obserwacja, że uczniowie żydzi są nie tylko zdolniejsi, ale oddziaływają demoralizująco na swoich kolegów chrześcijan. […] Są oni bowiem fizjologicznie starsi, posiadając ten sam wiek kalendarzowy. Jest przecież faktem powszechnie znanym, że starsi uczniowie wywierają demoralizujący wpływ na swoich młodszych kolegów”². „Wyhodujmy sobie Polaków” – postulował w tym samym czasie ksiądz Walerian Baranowski. Pisał też: „Również musi być obmyślany racjonalny program krzyżowania się biologicznego. W związku z tem wypłynie zaraz kwestja żydowska. Za wszelką cenę musimy wyjaśnić, czy krzyżowanie się biologiczne polskich ras z tak obcą i odrębną jak semicka nie jest dla organizmu narodowego trucizną biologiczną”³.

  Taki Henryk Sienkiewicz, polecając Jana Karola Kochanowskiego na katedrę historii polskiej Uniwersytetu Krakowskiego, pismo swoje kończył następująco: „…wiem, że jest człowiekiem nadzwyczaj zacnym, sumiennym – i mamże się przyznać? – lubię w nim szczerze polską krew i poprawną polską rasę [podkreślenia moje]. Można by go oddać do muzeum etnograficznego jako typ Lechity”. Trudno przypuszczać, aby kogoś to pismo bulwersowało, a niemal na pewno nikogo nie zniesmaczyło. Bycie typem Lechity wtedy nobilitowało. Dziś zresztą niektórych też. Za sprawą ideologów polskiego nacjonalizmu idea kategorii rasy trafiła do myśli politycznej. Nie od rzeczy będzie przypomnieć, iż Roman Dmowski był darwinistą patentowanym, rasistą z wykształceniem biologicznym. W dwudziestoleciu międzywojennym polska szkoła antropologiczna świeci tryumfy właśnie za sprawą Jana Czekanowskiego. To za jego poglądami na rasę nie powinniśmy się zbytnio cieszyć swoimi słowiańskimi korzeniami, bo Słowianie to Ukraińcy i Białorusini. Prawdziwi Polacy to dużo wyżej stojący typ subnordyczny, zwany również sarmackim. Teoria Czekanowskiego odcinała polskich nordyków i subnordyków od mniejszości narodowych, a zwłaszcza od Żydów. Właśnie przeciwko tym ostatnim przemawiały eksperymenty i obserwacje dokonywane przez Czekanowskiego i jego uczniów.

  Właśnie uczeń Czekanowskiego, Karol Stojanowski, badał rekrutów w pułku ułanów oraz harcerzy i stwierdził, że „podział zaproponowany przez mistrza obejmuje także kształt penisa”. Tu miały obowiązywać trzy typy: subnordyczny (sarmacki), ujęty dla prostoty wraz z nordycznym, dynarski oraz prasłowiański. Pierwszy miał członek „gruby i prosty, glans penis jest zupełnie wolna, nieokryta napletkiem [podkreślenie moje]”, podczas gdy dwa pozostałe – „są cieńsze, z bardziej wydatnym napletkiem, co w przypadku rasy dynarskiej, co nadaje penisowi komiczną postać”. Co najciekawsze, Stojanowski uznał, że żydowski zwyczaj obrzezania jest uwarunkowaną historycznie próbą upodobnienia się do typu nordycznego i subnordycznego i dowodzi w dłuższej perspektywie ich dominacji nad pozostałymi. Według tej teorii obrzezanie nie miało na celu odróżnienia się od gojów, lecz przeciwnie: „było czymś w rodzaju zamiany chałatu na kontusz” (sic!) Publikacje tych antropologów miały też inny cel. Poprawiały samoocenę posiadaczy subnordyckich penisów, przyznając im wysokie miejsce w zmodyfikowanej przez Czekanowskiego hierarchii ras.

  Nietrudno było wyciągnąć wiosek, że w szkolnictwie potrzebna jest segregacja rasowa, bardzo istotny w kontekście ciągnącej się przez całe międzywojnie debacie o numerus clausus i getcie ławkowym -  postulat narodowców (Młodzież Wszechpolska i ONR) wprowadzony w latach 30-tych na polskich uczelniach wyższych. Wcześniej, bo już w latach 20-tych postulowano numerus clausus (zmniejszenie Żydów na uczelniach do 11 procent, oraz numerus nullus (polskie uczelnie bez Żydów). I pomyśleć, że ta światła i święta myśl o wyższości sarmatów wraca do łask. A może ona tkwi w nas nieprzerwanie od czasów Czekanowskiego i Dmowskiego?

 

 

Przypisy:
1 - https://wyborcza.pl/7,75398,20950016,sylwetka-genetyczna-polaka-niemiec-twoj-brat.html
2 - Jan Czekanowski, antropolog
3 – całość, podobnie jak cytaty, na podstawie: https://wyborcza.pl/alehistoria/7,121681,28443167,wyhodujmy-sobie-polakow.html#S.main_topic-K.C-B.3-L.2.duzy