Bon appetit – jak mawia mój kolega Radek

 

  Swego czasu krytycznie odniosłem się do wegetarianizmu i weganizmu. Może nie tyle do sposobu odżywiania się ludzi hołdujących tym nowym nawykom kulinarnym, ile prób wręcz ideologicznego uzasadnienia, które maja charakter narzucania innym takiej metody „ratowania świata” zwierzęcego. Posługują się przy tym mało zachęcającą metodą obrzydzania mięsożerności. Na szczęście, przynajmniej w moim mniemaniu, zjawisko jest marginalne na tyle, że moje poczucie tolerancji nawet nie próbuje zdyskredytować wegetarian czy wegan. Co najwyżej krytykuję ideologiczne podłoże, mające charakter typowo skrajnie lewicowy.

  Moja ulubiona „Wyborcza” publikuje wywiad z biologiem molekularnym, dr Jakubem Urbańskim¹. Powiem Wam w sekrecie, że ten wizjoner przyszłości kulinarnej jest gorszy niż autor biblijnej „Apokalipsy”. Wieszczy katastrofę klimatyczną, która zmusi nas do zmiany nawyków żywieniowych bardziej niż weganie. Żegnajcie schabowe i sałatki jarzynowe, o pomidorach nie wspomnę. Nim jednak zacznę, upewnijcie się, że nie zamierzacie niczego przekąsić, bo ja wprawdzie do obrzydliwych nie należę, ale jakoś tak po lekturze tego wywiadu straciłem apetyt. Czytam: „W styczniu Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) stwierdził, że można już bezpiecznie spożywać larwy mącznika młynarka. To taki szaroczarny chrząszcz, którego często możemy spotkać w spróchniałych pniach albo w magazynach żywności, gdzie przechowywane są produkty zbożowe. Te larwy zawierają białko, potas, cynk, sód, selen i żelazo”². Owe chrząszcze podobno można jeść na surowo, jak i w kruchym cieście z mąki ze zmielonych mączników, warzyw smażonych na oleju z mączników i w postaciach mocno przetworzonych.  Gdyby zrobić z tego chrząszcza ciastka czy naleśniki i zaserwować je przeciętnemu śmiertelnikowi, nie byłby w stanie ich odróżnić od prawdziwych. Kilka lat temu przeprowadzono badania dotyczące zamienników: przyrządzano do testów coś udające mięso drobiowe czy krowie. I w ślepych testach więcej osób wskazywało jako prawdziwe mięso właśnie to z owadów. Na fotce larwy a'la frytki smażone na oleju z mączników.
Bon appetit.

  Dr Urbański tłumaczy: „To, co wyróżnia owady, to nie tylko kwestia zawartości białka, ale przede wszystkim to, w jaki sposób je się hoduje: ile hodowla zajmuje przestrzeni, ile zużywa zasobów i jakiego rodzaju są to zasoby. I tu owady są bezkonkurencyjne, zwłaszcza w naszej strefie klimatycznej”³. Skoro w Azji Wschodniej te robale wpieprza się na potęgę, dlaczego by nie u nas? Taaa, w tej Azji je się też psy, koty, szczury, wróble i nietoperze, i kompletnie nie rozumiem, dlaczego mamy przenosić te nawyki kulinarne do Polski. Musimy sobie jednak uświadomić, że „produkcja” owadów jest zdecydowanie bardziej ekonomiczna od hodowli zwierząt i uprawy roślin. Dlatego że przy produkcji owadów mamy dodatkowy strumień przychodów związany ze świadczeniem usługi utylizacji odpadów organicznych. W idealnym wariancie mamy paszę za darmo albo po kosztach transportu. Tymczasem roślin nie zjadamy w całości, a w przypadku zwierząt kręgowych zjadamy ledwie kilkanaście procent ich masy. Natomiast owady i ich larwy zjadać będziemy w całości. Biorąc pod uwagę szybkość procesu wytwarzania, kotlet z larw owadów produkuje się szybciej niż kotlet z fasoli (polecam wegetarianom). Jest jeszcze jeden ważny argument wegan, który dr Urbański podważa. Metody zabijanie zwierząt. Przy produkcji roślinnej też ginie dużo zwierząt. Tymczasem, i tu proszę o szczególną uwagę: „Owady różnią się od większości zwierząt hodowlanych tym, że są zmiennocieplne. I dzięki temu można wprawiać je w stan uśpienia, w którym nie odbierają bodźców. W takiej formie możemy je przetwarzać bez stresu dla nich. Robić z nich jedzenie w sposób relatywnie humanitarny”⁴. Na zdjęciu zestaw sałatek z larw i robali.

  Cóż mi pozostaje? Od dziś apeluję do polskiego rządu – nie uwalniajcie z lockdownu żadnych restauracji, barów i innych jadłodajni publicznych. Ja asekuracyjnie niczego się nie tknę, gdyż nasze zmysły smakowe bardzo łatwo oszukać. Może oszukany bym i to zjadł, ale gdyby mnie ktoś uświadomił, odruch wymiotny byłby nie do opanowania. A tymczasem unijny urząd bezpieczeństwa żywieniowego dał zielone światło na wprowadzanie na rynek produkty otrzymane dzięki technologii opisanej w utajnionych dokumentach aplikacyjnych.

 

 

Przypisy:
1 - https://wyborcza.pl/7,75400,26777694,przyszlosc-jedzenia-juz-wkrotce-larwy-owadow-wpelzna-na-nasze.html#S.main_topic-K.C-B.1-L.2.duzy
2 - ibidem;
3 - ibidem;
4 - ibidem.
5 - foto z omawianego artykułu.