Prezydent podpisał to i cukier krzepi

 

  Już kiedyś pisałem, kto jest autorem sloganu reklamowego „cukier krzepi”, więc tylko przypomnę – Melchior Wańkowicz, pisarz, reporter wojenny, i znakomity felietonista. Wymyślił go na zlecenie przemysłu cukrowego w dobie malejącej podaży z powodu kryzysu gospodarczego. Zmarło mu się już dawno i w międzyczasie zmieniła się też opinia o cukrze. Znam takich, co nazywają go „biała śmierć”. Dziś, zupełnie niespodziewanie hasło wraca, choć w innym szyku słownym, ustami samego premiera Morawieckiego: dzięki inflacji możemy sobie kupić kilogram cukru więcej (sic!) Gdyby nie to, że z tą inflacją nie ma nic do śmiechu to pewnie rżałbym kilka godzin niczym uczestnicy grup charyzmatycznych w czasie łaski nawiedzenia Ducha Świętego.

  Pan premier ma poważny argument na swoją tezę. Dwukrotny większy wzrost zarobków. Inflacja pięć procent, zarobki i emerytury prawie dziesięć. Ten wzrost zarobków i emerytur to tak jak z tym alkoholizmem – średnio nawet niemowlak wypija sześć litrów czystego spirytusu na rok. Ale jest też i dobra wiadomość. Zarobki lada moment wzrosną jeszcze bardziej. Prezydent Duda swoim zwyczajem podpisał. Podwyżkę dla rządu i posłów, i ogłosił suwerenowi, że odpowiedzialność za to bierze na swoją klatę w myśl zasady „i co mi zrobicie?”. Przykład sprawiedliwości pisowskiej, rząd i parlament podwyżki (szumnie nazwane urealnieniem płac) – suweren inflacja i wzrost podatków, który usiłują nazwać ich obniżeniem. Bilans wyjdzie na zero. Zero absolutne.

  Kto dziś pamięta początki inflacji końca XX wieku? Młodzi pewnie wcale, starzy zaś nie chcą pamiętać tego koszmarnego czasu. Jeszcze w 1977 roku było to jakieś siedem procent, by w 1990 osiągnąć pułap 585,8 – nie, przecinka na pewno nie pomyliłem. Dopiero w 2001 udało się ją zbić do 5,5 procenta, za co do dziś niektórzy chętnie powiesiliby Balcerowicza. Za nogi na rynku w Krakowie i we wszystkich większych miastach Polski. Kto pamięta, ten wie jak ta inflacja bolała mimo, że pensje rosły (zawsze z opóźnieniem). Jeszcze bardziej bolał powrót do normalności inflacyjnej. Gdy więc dziś premier zapewnia, że wszystko jest pod kontrolą, to ja bym już stawiał szubienicę na moście Poniatowskiego w Warszawie. Ponieważ za takie insynuacje można dziś iść do pierdla, od razu dodam, że na tej szubienicy trzeba powiesić symbolicznie jego i prezydenta portrety, a to mieści się w kategoriach wolności wypowiedzi, o którą tak zaciekle walczy minister Czarnek. Czy jest powód do niepokoju, skoro po dwudziestu latach wracamy do tamtych norm inflacyjnych? Na dwoje babka wróżyła. Ta inflacja może zastopować, choć wobec możliwości powrotu lockdownu i wojny Polska – reszta świata, czarno to widzę.

  Bardziej prawdopodobne jest to, że będziemy słuchać komunikatów w rządowej telewizji (TVN-y zlikwidują), że to są tylko przejściowe trudności w zaopatrzeniu, więc nie ma po co w panice wykupować towarów spożywczych na zapas. Zapasy cukru będziemy mieć wcześniej, skoro premier zapewnia i namawia, że warto kupić kilogram więcej. Nie jestem ekonomistą, ale wiem na pewno, że inflacji nie da się zbić wzrostem wynagrodzenia, bo to perpetuum mobile.  Nie pomoże też dodruk pieniędzy, pewnie dlatego PiS tak się boi euro, bo wtedy NBP nie mógłby ich drukować bez żadnego trybu. W tym miejscu pozwolę sobie na stworzenie własnej spiskowej teorii dziejów. Wbrew pozorom powrót Tuska do polityki krajowej jest w pełni na rękę obecnej władzy. Zdemolują ten kraj do reszty, a gdy to wszystko w końcu się rypnie, bo rypnąć się musi, „oni” będą się salwować ucieczką do Orbana albo atrakcyjnych rajów podatkowych. Na miejscu zostanie Tusk, który będzie nas ratował od bankructwa, pewnie metodami Balcerowicza. Oczywiście ta operacja nie będzie bezbolesna. W zamierzeniach pisowców ma być bolesna i to tak bardzo, aż znów Tuska znienawidzimy i wypędzimy do Niemiec. I wtedy „oni” wrócą z populistycznymi obiecankami dobrobytu, wszak będzie już na nowo co kraść.

  Powiem szczerze, że choć nie lubię panikować takiego bajzlu, jaki zafundowali nam pisowcy, aż nie sposób pojąć. I ten bajzel nazywają „Polskim Ładem”. Ja bym takiego sarkazmu nie wymyślił. Nawet pewna blogerka, fanatyczna zwolenniczka Dudy i PiS-u zawiesiła działalność i ja się nie dziwię, bo jak tu o nich pisać w zachwycie? Znalazłem sposób na poprawę nastroju. Zacząłem lekturę komentarzy pod artykułem „Będą podwyżki dla posłów i ministrów”¹ na portalu wPolityce.pl nawet nie czytając samego artykułu. Mówię Wam, miodzio na moje rozdarte serce i skołowany mózg, bo tam komentują tylko zwolennicy PiS-u. Przejrzałem już niemal wszystkie i nie znalazłem ani jednego, który za wszystko winą obarczałby Ryżego.

 

Przypisy:
1 - https://wpolityce.pl/polityka/560733-beda-podwyzki-dla-poslow-prezydent-podpisal-rozporzadzenie