Korpus wsparcia seniorów

 

  Mam osobisty i straszny nerw, więc nie będę posłuszny, czego wymaga ode mnie premier, choć jestem osobą 70 plus. W argumentację Morawieckiego, który właśnie aresztował mnie w domu nie wierzę, tak jak nie wierzę w święty Kościół katolicki. Czytam o nowym, jedenastym przykazaniu: starcze, nie będziesz wychodził z domu. Ustanowiono trzy wyjątki, zwalniających mnie z tego aresztu domowego:
- wykonywanie czynności zawodowych;
- zaspokajanie niezbędnych potrzeb życia codziennego;
- sprawowanie lub uczestniczenie w sprawowaniu kultu religijnego.
Jak żyję, takich durnowatych wyjątków bym się nie spodziewał. Tym bardziej, że to rozporządzenie jest sprzeczne z Konstytucją (art. 52), tą samą, na która TK powołuje się przy zaostrzeniu aborcji. Przyjrzyjmy się tym wyjątkom bliżej.

  Punkt pierwszy. Ilu to siedemdziesięciolatków pracuje zawodowo? Najwięcej ich w Sejmie, konwentu seniorów nie wykluczając, w Senacie oraz w Kościele. Rząd tym samym tworzy kastę uprzywilejowanych bardziej, bo już uprzywilejowani byli wcześniej.
  Punkt drugi to już enigma. Należałoby sprecyzować, co to są niezbędne potrzeby życia codziennego. W moim przypadku niezbędną potrzebą życiową jest się załatwić w ubikacji, ale tę mam w domu i nie muszę szukać sławojki. Jest nią też potrzeba przynajmniej półgodzinnego spaceru (zalecenie lekarza, niestety bez recepty). Teraz jakiś na wpół inteligentny gliniarz będzie decydował o tym, czy moje wyjście na ulicę jest zasadne czy nie, choć w obecnej sytuacji prawnej nie ma do tego żadnego prawa! O wyjściu do sklepu będzie poniżej.
  Punkt trzeci, to już prawdziwe kuriozum. Bo skoro jestem osobą niewierzącą, od razu staję się obywatelem drugiej (jeśli nie trzeciej) kategorii. Mój areszt domowy jest bardziej restrykcyjny niż ten dla katolika. Zamknęli mi wszak knajpy, gdzie mógłbym się oddawać obrzędowi picia kawy lub piwa w kawiarnianej, miłej i mistycznej atmosferze, którą da się porównać do Mszy świętej. Zamknięto mi też Operę Śląską (i nie tylko ją), gdzie mógłbym wchłaniać strawę duchową, kto wie czy nie bogatszą i wznioślejszą niż w tym na wskroś ponurym kościele.

  Premier uspokaja. Stworzymy „Korpus wsparcia seniorów” i powiem szczerze, jak na spowiedzi, kompletnie nie mogę sobie tego korpusu wyobrazić. Nie tyle samego korpusu, ile zakresu jego pomocy. Akurat byłem w piątek w aptece odebrać leki na e-receptę. Musiałem podać kod recepty i osobisty pesel. Ten drugi numer jest daną osobową, podlegającą szczególnej ochronie. I co? Teraz mam go podawać byle harcerzykowi lub żołnierzykowi WOT? O! niedoczekanie wasze! Oni mi zrobią zakupy? Przecież tu już jawna kpina. Harcerzyk kupi mi pół litra ulubionej nalewki wiśniowej dla poprawy krążenia? Albo paczkę prezerwatyw, jako towar pilnej potrzeby? No dobrze, nie będę wybrzydzał, odłóżmy luksusy na bok. Niech będzie pół bochenka chleba, masełko i żółty ser, plus dwa jabłuszka, które zaleca były marszałek Karczewski. Tylko jak za to zapłacę, skoro gotówki przy sobie nie mam? Karty bankomatowej nie dam do ręki obcemu w polowym mundurku. Straszną awersję mam do takiego odzienia. Tym bardziej nie zdradzę PIN-u. Aż taki głupi nie jestem, panie Morawiecki. Zresztą, gdzie ja go będę ścigał, skoro z domu wyjść nie mogę? A gdyby nawet, mam 70 lat i nastolatka, czy żołnierzyka WOT, w żadnym razie nie dogonię.

  Postawa Samarytanina jest godna pochwały, ale na Boga, bez przesady! Nadgorliwość jest gorsza od faszyzmu. A może to właśnie idzie faszyzm? Jeszcze mnie nikt nie pobił, żeby premier Morawiecki aż tak bardzo musiał się o mnie troszczyć. Jeszcze mogę chodzić o własnych siłach. Owszem, choć mi ciężko, zakładam tę maseczkę, a w obecnej sytuacji naprawdę rzadko wychodzę z domu, zaś kontakty towarzyskie ograniczyłem praktycznie do zera. Przeboleję niechodzenie do opery czy do knajpy, ale nie dam z siebie zrobić więźnia pisowskiego reżimu, skoro rząd przez całe lato sprawę totalnie olał i spartolił. Zaproszenia do uczestniczenia w obrzędach religijnych ze zrozumiałych względów nie przyjmę, nie dam sobie zrobić wody z mózgu, ale dziwię się, że na te obrzędy dla seniorów jest zezwolenie, skoro większość biskupów dało dyspensę od nich zwalniającą. Co tu jest grane?! Wychodzi mi na to, że w tym domowym areszcie mam zdurnieć albo wykitować. Na jedno wychodzi. Porąbało ich. Totalnie!

  W sobotę dostałem (ja, senior!) SMS-em alert RCB: „Jeśli możesz, zostań w domu. Pomagaj seniorom” (sic!) Jak ma wyglądać ta moja pomoc, bez możliwości wychodzenia z domu?! Alert RCB jest dodatkowo typową dezinformacją. Rozporządzenie rządu nie mówi o żadnym wyborze „jeśli możesz”. Tam jak byk jest napisane: „Osoby, które ukończyły 70. rok życia, mogą się przemieszczać wyłącznie w celu: [patrz wstęp notki]”¹. Są tylko trzy możliwości osadzenia mnie w areszcie domowym. Wyrokiem sądu, uchwaleniem ustawy (a nie jakimś rozporządzeniem) zakazującej wychodzenia z domu (ale wtedy będzie obowiązywało wszystkich), albo wprowadzeniem stanu wojennego. Póki co, żadna z tych okoliczności nie występuje. Więc panie Morawiecki, pocałuj się pan w dupę! Się, nie mnie, bo by mi pan liszai na tyłku narobił. Znajoma przygotowuje mi kamizelkę, na której będzie wyszyte: „Mam 70 lat i jestem na spacerze kompletnie bez celu”. Takie różne są teraz modne i tak zamierzam paradować po mieście, gdy będę musiał zrobić zakupy, albo iść do lekarza czy apteki. Oczywiście w maseczce.

 

Przypisy:
1 - https://www.rp.pl/Bezpieczenstwo/310249990-Obostrzenia-dla-seniorow-sa-w-rozporzadzeniu-Premier-mijal-sie-z-prawda.html