A może by tak kogoś znieważyć?

 

  Miałem pisać o kard. Dziwiszu, który łaskawie przebaczył mi i Polsce za to, że przyczynił się, jeśli nie do świadomego ukrywania pedofilów, to przynajmniej do mataczenia w tej sprawie. Ale nie będę sobie psuł końca roku tym opuchlikiem, któremu relikwie zżarły empatię, sumienie i rozum, a który swym przebaczeniem znieważa ludzką inteligencję. Pójdę dziś w skrajnie przeciwną stronę, postać okrzykniętą diabłem wcielonym nie tylko sceny muzycznej, ale i całej polskiej kultury.

  Od razu się przyznam. Nie lubię muzyki Darskiego, nawet nie potrafię jej zakwalifikować i to się na pewno nie zmieni. Mam przy tym ambiwalentny stosunek do jego pamiętnego ekscesu z darciem Biblii na prawie kameralnym występie. Z racji światopoglądu nie obraził moich uczuć religijnych, ale nawet gdyby podarł całe wydanie tej świętej Księgi i tak jego muzyki nie polubię. Facet ma wyjątkowego pecha do nadgorliwych katolików. Swój koncert „Rzeczpospolita Niewierna” z 2016 roku promował plakatem, który podobno jeszcze bardziej zniewżył uczucia, tym razem patriotów, niż darciem tej Biblii uczucia katolików. Ja ten plakat oglądałem z każdej możliwej perspektywy i w szczegółach. I choć wzrok mam dobry dzięki okularom, żadnego podobieństwa do polskiego godła nie dostrzegłem, prędzej temu do godła Meksyku, gdzie orzeł pożera węża.  

Nadgorliwa prokuratura szeryfa Ziobry oskarżyła Darskiego i jeszcze dwie osoby o znieważenie godła polskiego i jak było do przewidzenia – proces w pierwszej instancji przegrała. Tyle, że fanatycy tak łatwo nie rezygnują, złożyli apelację i sąd apelacyjny odwołał wyrok. W uzasadnieniu czytamy: „(...) aby udowodnić winę muzykowi i jego współpracownikom, należałoby przeprowadzić analizę tekstów utworów, które znalazły się na płycie zespołu promowanej podczas trasy”. Za sprawę wziął się prawnik Ordo Iuris dr hab. Tomasz Panfil, i teraz Darski powinien się już autentycznie bać. Bo to facet, który swego czasu był członkiem neofaszystowskiej organizacji „Ogniwo”. On się pewnie na muzyce satanistycznej zna.

  Również Ordo Iuris wzięło się za „Wysokie Obcasy” za stylizowaną na kolędowy obrazek, okładkę z Maryją w maseczce z błyskawicą i czarną parasolką w ręku. Tym razem chodzi o znieważenie uczuć religijnych.

 

 

To już nie jest śmieszne, nie może być śmieszne, bo to jest cenzura karykatury i żartu. W myśl zasady: „nie rozśmiesza się bezzębnych tyranów”, co ewidentnie charakteryzuje dziś nasze wyznaniowe poletko (czytaj: piekiełko). Dochodzi do takich paradoksów, ale proszę się nie śmiać, bo za śmiech można dziś dostać grzywnę, że taki Pereira nawołuje do bojkotu firmy odzieżowej za spodenki męskie ze wzorkiem z błyskawicami. Co niektórych już faktycznie porąbało z tym znieważaniem uczuć. Czy uczucia da się w ogóle obrazić, skoro to są stany emocjonalne? Możesz najwyżej obrazić osobę, która owe uczucia przeżywa np. jesteś głupi, że pokochałeś tę lafiryndę, albo, masz nie po kolei w głowie, że dałaś się zauroczyć łowcy spódniczek. Tu zaś mamy do czynienia z autorytarnym rygoryzmem niektórych katolików, którzy uważają, że cześć, najwyższy szacunek i pokorę wobec bóstwa lub innego przedmiotu ich kultu muszą okazywać wszyscy, bez względu na wyznanie lub jego brak. Jeśli katolik czci krzyż, to ja, ateista też muszę – tu nie ma zmiłuj się, tu ewentualnie wchodzi w rachubę prośba o łagodny wymiar kary. Bezzasadne groźby wszczęcia postępowania karnego za opublikowanie wizerunku Matki Boskiej w maseczce z symbolem Strajku Kobiet to nie jest wyraz oburzenia, to wyraz agresji wobec osób nie dość mocno celebrujących symboliczną (bo prawdziwej nie ma) ikonografię Matki Boskiej. To także kolejny dowód na to, że gorliwi katolicy traktują religię wyłącznie jako pretekst do wrogości i nienawiści, zjawisk rzekomo potępianych w jezusowej religii. Jak tak dalej pójdzie, niczym islamiści będą ścinać głowy i to bez procesu.  

   Lada dzień święta. Doskonały czas i do refleksji, i do odnowienia sobie nauk Jezusa, czego życzę wszystkim wierzącym Czytelnikom. Tym niewierzącym, ale i również wierzącym, dużo radości i uśmiechu, co w obecnych czasach jest trudne do osiągnięcia. Niemniej skoro stać tego pana poniżej, niech i nam nie zabraknie odwagi do śmiechu. O ile mamy wszystkie zęby i nie jesteśmy tyranami.