Koty w służbie psychiatrii

 

  Pewien facet miał dwa koty. Którejś nocy te dwa udomowione i łagodne zwierzaki o trzeciej nad ranem dostały amoku. Zaczęły szaleć po mieszkaniu niczym moja Hava, która nie ma dla mnie żadnego szacunku w takich momentach. Dlatego mam tylko jedną kotkę, bo przy dwóch pewnie sam dostałbym amoku i niczym słynny święty Pio, wyszedłbym z siebie i zaczął lewitować w przestworzach za samolotami pasażerskimi, bo eskadr bombowców jakoś nie widać. Wróćmy do historii tego faceta, który prowadził gabinet psychiatryczny, bo uznanym specem w tej dziedzinie był. Otóż tego dnia czekała na niego w gabinecie kobieta, którą skierował pewien ksiądz egzorcysta. Na powitanie zapytała go, jak się czuje po nocnej akcji kotów? I tym sposobem nasz facet psychiatra uwierzył w opętania przez demony. Ktoś z Czytelników ma jakieś sensowne wytłumaczenie tego zdarzenia? Ja mam dwa, ale o tym na koniec notki.

 

  Swego czasu oglądałem kilka filmów o psychiatrach, w których najbardziej psychiczni byli właśnie owi psychiatrzy. Mnie to specjalnie nie dziwi, wszak jeśli na co dzień ma się do czynienia z wariatami, to choć ta choroba nie jest zakaźna, łatwo samemu zwariować. A mój bohater to uznanej sławy doktor, absolwent Uniwersytetu Prinecton, wykładowca psychiatrii klinicznej w kilku innych uniwersytetach. Zaś na co dzień otaczał się gronem zacnych księży egzorcystów, których towarzystwo preferował, co według mnie potęguje poważne zagrożenie dla zdrowia psychicznego. O tym, że moja diagnoza jest słuszna dowodzi ten fragment artykułu: „Richard Gallagher – w przeciwieństwie do wielu kolegów po fachu – wyłamuje się ze schematu i nie traktuje demonicznej działalności jako mitu lub przestarzałych idei kulturowych. Jest najdłużej działającym amerykańskim członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Egzorcystów, pełniąc funkcję doradcy naukowego [podkreślenie moje] w radzie zarządzającej jako jedyny świecki i jedyny psychiatra”¹. To jedyny świecki i jedyny psychiatra chciałbym tu mocno podkreślić, bo bądźmy szczerzy, wiara w opętania przez demony w świecie naukowym ma w sobie coś z zaburzeń osobowości, czyli obłędu.

  Aby było śmieszniej, niejaki C. S. Lewis, tak, ten od cyklu powieści „Opowieści z Narnii” podobno udowodnił, że istnieją dwa podstawowe błędy wobec zagadnienia demonów, które są w stanie opętać nasz umysł i ciało. Pierwszy to niewiara w te demony, drugi, to nadmierne nimi zainteresowanie. Pierwszego przypadku nie da się udowodnić, bo ateistów nie dotykają przypadki opętania, co nie znaczy, że czasami nie wariują, ale z zupełnie innych przyczyn. Za to jak amen w pacierzu Richard Gallagher podchodzi pod drugi wariant tego dowodu. Napisał nawet książkę o charakterze „naukowym” dotyczącą diabolicznych opętań. Posłużę się jeszcze jednym cytatem, ku przestrodze: „Uczony [Gallagher] zaznaczył, że prawie zawsze osoby opętane nie są przypadkowe, lecz starannie dobierane. Zwykle są to ci, co angażują się w czary i magię”. Dodam, że czasami wystarczy samo zainteresowanie, gdyż granica między zainteresowaniem a zaangażowaniem jest wyjątkowo cieniutka. Ja, tak na wszelki wypadek unikam książek o magii i czarach jak ognia. Wręcz jak ognia piekielnego. Bajki przestały mnie interesować tak gdzieś tuż po I Komunii Świętej, choć wciąż byłem nimi karmiony na lekcjach religii i podczas kazań na mszy dla młodzieży. Od tego nie dało się uciec. Radziłem sobie lekturą książek Stanisława Lema, by jasno móc określić, co jest fantastyką.

  Na koniec o tych nocnych harcach kotów. Z dużym prawdopodobieństwem mogę powiedzieć każdemu właścicielowi kota, że pewnie go niejednokrotnie w nocy obudził. Nawet najbardziej spokojny Mruczek lubi się wyszaleć, a jeśli nie ma możliwości wyjść z mieszkania, wyszaleje się w domu i to właśnie w nocy, bo koty lubią nocne szaleństwa. Siłą rzeczy owa Julia w gabinecie psychiatryczny niewiele ryzykowała mówiąc o nocnym harcach kotów psychiatry. Druga wersja tego wydarzenia, zdecydowanie bardziej prawdopodobna, Richard Gallagher ją zmyślił, bo stuknięci na umyśle wierzący w opętania tak mają, że ich wyobraźnia jest bardziej wybujała niż przeciętnego Kowalskiego.

 

Przypisy:
1 - wszystkie cytaty z: https://www.pch24.pl/psychiatra-nie-ma-watpliwosci--diaboliczne-opetania-to-nie-fikcja--to-fakt-,80432,i.html#ixzz6g23qTSAV