Rydzyk, prawie jak ojciec

 

  Przez kilku dni przymierzałem się do notki o dyrektorze w randze księdza, lub jak kto woli, księdza w randze dyrektora. Przez te kilka dni przeczytałem kilkanaście, jeśli nie więcej artykułów związanych z jego wypowiedzią podczas 29 urodzin Radia Maryja, tylko po to, aby wyciągnąć z tej lektury jakieś sensowne wnioski. Bo rzecz ma się tak, że o tym człowieku powiedziano już praktycznie wszystko i trudno dziś dodać coś nowego. W końcu postanowiłem, że nie tyle o nim będę pisał, ile o tych, którzy są w te urodziny wplątani, nawet jeśli nie byli gośćmi tej miłej, rodzinnej imprezki.

 

  Zacznę od ministra edukacji Przemysława Czarnka. Takiej przesłodzonej laurki to nawet ja bym nie wymyślił, a doświadczenie mam, bo często sam ponad miarę słodzę artystom scen operowych. Będzie we fragmentach: „Wielce Czcigodny Ojcze Dyrektorze, składam najserdeczniejsze gratulacje z okazji 29. rocznicy powstania Radia Maryja. Radio Maryja to ważny element debaty publicznej i w istotny sposób wzbogaca oraz przyczynia się do pluralizmu w polskim życiu społecznym, kulturalnym i duchowym. Swoje posłannictwo Radio Maryja opiera na uniwersalnych wartościach europejskiej cywilizacji, na jej chrześcijańskim fundamencie. Wyrażam swoje najwyższe uznanie dla konsekwentnie realizowanej misji jednoczenia i umacniania więzi. Nieocenione są zasługi Radia Maryja w budowaniu narodowej wspólnoty”. Jestem ciekaw, czy dziś ten człowiek nie pluje sobie w twarz za ten swoisty panegiryk? Ale coś mi się zdaje, że on twarzy nie ma, więc cały ten zamęt spłynie po nim jak ślina na lustrze, w którym żadna twarz się nie odbija.

  Z okazji tych urodzin, list do ojczulka napisał również mój ulubieniec, prezydent Duda. Poszedł w zawody o prymat lizusostwa. Najpierw wspomniał o innej rocznicy: „(...) doniosłego wydarzenia, jakim była wiktoria warszawska, zwana też cudem nad Wisłą. Nie sposób nie dostrzec w tym triumfie szczególnego błogosławieństwa Opatrzności. W tym sensie można mówić również o dziełach Radia Maryja. To właśnie tutaj, nad Wisłą w Toruniu, przed niemal trzydziestu laty zrealizowano przedsięwzięcie o ogromnym wpływie na bieg polskich spraw, na polską rzeczywistość społeczną, kulturową i duchową. Powinniśmy mieć świadomość historycznej skali dokonań Radia Maryja”. No cóż, nie da się zaprzeczyć, szczytowym osiągnieciem w skali dokonań tego radia, była bez wątpienia ostatnia wypowiedź jego dyrektora. Ciekawe jak się teraz czuje nasz prezydent? Ja bym miał moralnego kaca, ale on chyba nie wie, co to w ogóle jest. Przy okazji wspomniał też słowa św. Jana Pawła II skierowane do rodziny Radia Maryja: „trzeba dawać świadectwo prawdom i wartościom, które wyznajemy jako chrześcijanie”. Warto w tym kontekście przypomnieć słowa abp Glempa: „Sytuacja wytworzona wokół Radia Maryja, Ojca Rydzyka a także wiele osób z Rodziny Radia Maryja, budzi poważne zastrzeżenia. Wielebny Ojciec Rydzyk, mimo popularności i poparcia wielkich rzesz, nie może żądać dla siebie przywilejów i stać ponad prawem”. Jak myślicie, która opinia tych dwóch wielkich ludzi Kościoła jest bliższa prawdy?

  Szok, jaki przeżyli biskupi był tak silny, że przez kilka dni nie bardzo wiedzieli, jak się do wielce czcigodnego ojca dyrektora ustosunkować. W końcu głos zabrał abp Gądecki z zapewnieniem, że zażąda wyjaśnień. Wiecie co? Normalnie mi ręce opadły. Cały tekst jest dostępny w necie, słyszało i czytało go tysiące ludzi, a on chce wyjaśnień od samego ojca. Niczym nauczycielka na lekcji polskiego z podchwytliwym pytaniem do uczniów, co autor miał na myśli, choć zna wszystkie możliwe interpretacje. Myślicie, że tylko abp Gądecki? Prymas Polski abp Polak wystosował list do prowincjała oo. Redemptorystów z prośbą o wyjaśnienie zaistniałej sytuacji, i jak twierdzi jego rzecznik, wyraża tym – jasne i klarowne stanowisko. Po tym tekście, dla odmiany uniosłem ręce do góry w geście poddania się. Za Chiny Ludowe nie pojmuję tych naszych hierarchów. Jeszcze bardziej kuriozalnie zachował się abp Ryś: „Jako Administrator Apostolski Diecezji Kaliskiej chcę najmocniej przeprosić wszystkich, których dotknęła wypowiedź Ojca Dyrektora Tadeusza Rydzyka z dnia 05 grudnia br.”. To nie przymierzając tak, jak mieszkańcy Żoliborza przepraszali Polskę za prezesa J. Kaczyńskiego, gdyż owe przeprosiny miały ewidentnie charakter złośliwej ironii. Abp Ryś przepraszał na poważnie...

  Jeszcze jeden piewca świętego ojczulka, szeryf Zbigniew Ziobro, sorry, minister sprawiedliwości i pierwszy prokurator Najjaśniejszej. Był na tej uroczystości osobiście i pewnie żałował, że nie może się kołysać w takt melodii „Abba, Ojcze”. W swoim płomiennym przemówieniu rzekł był: „Możemy mieć siłę i przekonanie, że obronimy to, co piękne, ponieważ są i byli ludzie, którzy przez lata tworzyli tak piękne dzieła, jak Radio Maryja. Chciałbym się ukłonić wszystkim zaangażowanym w to przedsięwzięcie służby Bogu i Polsce”. Znów mi ręce opadły, bo naszła mnie myśl, że dyrektor Radia Maryja faktycznie jest ojcem – ojcem rodziny mafijnej niczym Don Corleone z „Ojca chrzestnego” – i ma wpływ na polski wymiar sprawiedliwości, przynajmniej na jego finanse, skąd czerpie dotacje.

  Na koniec redaktorka „Naszego Dziennika” Małgorzata Rutkowska, już po całym szumie i rzekomych przeprosinach, które trudno uznać za przeprosiny: „Kto sprzeciwia się ateistom, wolnomyślicielom, wilkom w owczej skórze? Kto wiernie służy Panu Bogu i Kościołowi, wyrywając diabłu dusze, które miały iść na zatracenie? Ojciec dr Tadeusz Rydzyk to dziś największa przeszkoda w zrealizowaniu planów bezbożnych środowisk”. Tu już tylko sakramentalne – „no comment”.