Jesu! Jak się cieszę...

  Lol, jest niedziela, jest zabawa. Jest wiosna i zakwitły gruszki. Na wierzbie. Wszystko z powodu nowego (starego?) „Polskiego ładu”. Właśnie rząd przyznał się, że sławetny, mający być zbawieniem dla kraju – Plan Morawieckiego – legł w gruzach i już nikt nawet nie udaje, że on coś w naszym życiu poprawił, choć miał. Teraz ten sam Morawiecki, wsparty silnym ramieniem starzejącego się Kaczyńskiego daje nam nową nadzieję, bo zbliżają się wybory, być może nawet przedwczesne. Spełniają się pełne pobożności słowa: Wiara (że PiS jest wieczny), Nadzieja (że PiS się jednak uda) i Miłość (która wszystko PiS wybacza). 

  Osobiście cieszy mnie w tym „Polskim ładzie” tylko jedna zapowiedź. Obniżenie podatków dla emerytów. Żeby jeszcze tylko powiedzieli, od kiedy? Bo ja już wielokrotnie o tym pomyśle słyszałem, ale zawsze przed wyborami, co kończyło się tym, że jak płaciłem podatki, tak płacę nadal. Przypomnę, że w 2020 roku PSL wyszedł z taką inicjatywą, ale Zjednoczona Prawica się temu stanowczo sprzeciwiła. Co się zmieniło? Ano możliwość otrzymania kasy z Unii Europejskiej. I teraz już kompletnie zgłupiałem na temat tej jedynie słusznej partii. Od kilku lat ta partia, wspomagana bardziej radykalną prawicą krzyczy, że nie będziemy pachołkami zgniłego Zachodu (czytaj: Berlina i Brukseli), że nie damy z siebie zrobić zależnego kondominium, że nie pozwolimy odebrać sobie suwerenności i wartości narodowo-katolickich, a teraz co? Teraz się od Unii uzależniamy na dobre, bo choć część pieniędzy będzie niskoprocentową pożyczką, to jednak trzeba będzie ją zwracać. Od razu dodam, że ja nie mam nic przeciw takiemu uzależnieniu, skoro to skutkuje wyhamowaniu bardziej radykalnych reform, jakie snują się w głowach polityków Zjednoczonej Prawicy. Nawet taki Kraśnik zrezygnował ze strefy wolnej od LGBTQ, uwierzycie? Wracając do tej emerytury, ja to zwolnienie od podatków przyjmę z radością, ale ostrzegam, i tak na PiS nie zagłosuję, taki ze mnie niewdzięcznik.

  Trudno w tym momencie odnosić się do jakiś konkretów, bo wiele z rządowych zapowiedzi ma charakter życzeniowy. Weźmy służbę zdrowia. Mają wzrosnąć nakłady do sześciu procent PKB (docelowo siedem), pytanie czy to zlikwiduje cały ten leczniczy bajzel? Recz w tym, że to my podatnicy za to zapłacimy, gdyż nie będzie można odpisać składek zdrowotnych od podatku a wszyscy zapłacą go więcej. Już śmiechu warta jest zapowiedź, że PiS wykształci nieprzebrane zastępy medyków. Skoro kształcenie trwa lata, a do tego trzeba dodać lata praktyki rezydentów, aby był z nich pożytek, więc jak Bozię nie kocham, wiem na pewno, że nikt nigdy z zapowiedzi tego programu PiS-u nie rozliczy. Podobnie ma się sprawa z budownictwem mieszkaniowym. W sytuacji, gdy tym rynkiem rządzą deweloperzy, pisowcy znów obiecują ludziom gruszki na wierzbie (patrz wstęp). Żyję w tym kraju siedem dekad i tylko raz, na krótko zresztą, sytuacja mieszkaniowa się trochę poprawiła. Za Gierka. Zapłaciliśmy za to gospodarczym krachem Polski i pustymi sklepami. Po pożegnaniu się z radosnym socjalizmem nigdy nikomu polityka mieszkaniowa nie wyszła i to jest fakt niezaprzeczalny. Wreszcie ostatni głośny punkt programu „Polskiego ładu”. Polityka prorodzinna. PiS rozda kolejne nieswoje pieniądze dzietnym rodzinom nawet po 12 tys. złotych (nie będę im zazdrościł, niech mają). Na roku po tysiąc złotych albo przez dwa po pięćset. Do wyboru między 12-tym a 36-tym rokiem życia, uwaga: znów zaczynają od drugiego dziecka. I co? Przyrost naturalny (dzietność) gwałtownie wzrośnie? He, he, koń by się uśmiał.

  Od strony merytorycznej mamy do czynienia z czymś, co W. Szułdrzyński w „Rzepie” nazwał dość trafnie: „Państwo socjalne plus”¹. Czy zwykły wyborca da się wrobić w kolejne „plusy”? Jeśli opozycja to mądrze rozegra, nic się nie zmieni. Ale szkopuł w tej opozycji. PO tak się sypie, że już praktycznie jest partią kanapową. Jak wspomniałem we wstępie „Polski ład” to początek kampanii wyborczej i nie dajmy się czarować, że coś więcej. Od strony politycznej jest to próba zatarcia złego wrażenia po kryzysie Zjednoczonej Prawicy (to dla zwolenników PiS) i fatalnego zarządzania walką z pandemią (to dla reszty). Potwierdza to ciasteczko, jakim poczęstowano ambitnego ministra Ziobro. Zajmie się... alimentami. Na przełom maja i czerwca szykuje nam się mała wojenka medialna. Już widzę, jak „Wiadomości” będą trąbiły o wspaniałych planach odbudowy kraju z ruin. Oczywiście, winą za to, że wciąż jesteśmy w ruinie obarczy się Tuska i totalną opozycję.

 

 

Przypisy:
1 - https://www.rp.pl/Komentarze/210519564-Szuldrzynski-Polski-Lad-Krok-do-trzeciej-kadencji.html