Patriotyzm – piękna sprawa

 

  To chyba Bolesław Prus napisał, że patriotyzm to miłość Ojczyzny. To by się zgadzało z hasłem współczesnych narodowców „Bóg, Honor, Ojczyzna”. Czy kogoś dziś zastanawia, co w tym haśle jest nie tak, i wcale nie mam na myśli słowa „Bóg”? Nic narodowcom w tym haśle nie brakuje? Wspomniany Bolesław Prus w końcu definicję patriotyzmu uzupełnił, dodając, że ojczyzna to kraj i jego społeczeństwo. Od siebie dodam, „kraj” jest pojęciem abstrakcyjnym, względnym, natomiast „społeczeństwo” jest w tym kraju jak najbardziej realne. I tu rodzi się pytanie, czy narodowcy w ten sposób rozumieją słowo „Ojczyzna”? Odpowiem: owszem, problem w tym, że opacznie, gdyż nie chodzi im o całe społeczeństwo. W polsko-narodowej definicji „Ojczyzna” jest miejsce tylko dla społeczności prawicowo-katolickiej i to tej gorliwie wierzącej, więc wykluczającą nawet społeczność zsekularyzowaną, zaś niewierzących i innowierców wykluczając niemal z automatu.  

  Pan prezydent w swoim orędziu mówi: „Polska to my – obywatele Rzeczypospolitej. Różnimy się między sobą, często bardzo mocno, ale wspólnie tworzymy nasz wspaniały kraj – Polskę, i tylko wspólnie możemy sobie poradzić z największymi wyzwaniami”¹. Piękne, prawda? Tylko ja tu mam pewne wątpliwości, gdy sobie przypomnę jego słowa: „Miejmy tego świadomość, że dzisiaj dzieci i wnuki zdrajców Rzeczypospolitej, którzy tutaj walczyli o utrzymanie sowieckiej dominacji nad Polską, zajmują wiele eksponowanych stanowisk w różnych miejscach, w biznesie, mediach” [wywiad w TVP Historia]. Jeszcze większe wątpliwości budzi fraza (frazes) o „wspaniałym kraju – Polska”. Toż nie pamiętam, kiedy w całej historii RP byliśmy tak mocno podzieleni, do czego on sam przyłożył rękę.

  Zanim przejdę do sedna, anegdota, a właściwie opis pewnego zdarzenia, które miało miejsce całkiem niedawno. Nasi chłopcy narodowcy zdemolowali biuro partii „Razem”. W końcu nic w tym szczególnego, nikomu nic się nie stało, tym bardziej, że lewicowe bojówki wcale nie są dłużne. A jednak. Ci narodowi „bohaterowie” przeskoczyli przez wysoki płot, kiedy brama była otwarta na oścież. Mało tego, unikając kamer przy biurze, dali się nagrać kamerze po sąsiedzku, i to bez maseczek. Na domiar wszystkiego, całym zajściem pochwalili się na fb (sic!) Normalnie jak czubki, a wszystko w imię Polski narodowo-katolickiej. Prawdziwi patrioci.

 

 w drodze do szpitala na Narodowym

  Podobała mi się relacja z Marszu Niepodległości. Jak nigdy. Naprawdę. Wprawdzie oglądałem ją on-line, bo telewizję wciąż bojkotuję, ale mówię Wam, było na co popatrzeć i czym się zachwycać. Szczególnie przyśpiewką „Zawsze i wszędzie policja jebana będzie”. Ktoś inny zaintonował pieśń „Chrystus Panem, Chrystus królem” i w tym momencie pięknie zaczęły fruwać race, kamienie i butelki, choć nigdzie w pobliżu nie było tęczowych ani kobiet z błyskawicami. Choć nie, był jeden transparent na balkonie czyjegoś mieszkania. Ci wyszkolenie w boju narodowcy obrzucili je petardami, podpalając mieszkanie. Nic to, że dwa piętra niżej. Urzekł mnie też bojowy okrzyk: „Jarek matole, twój rząd obalą kibole!” – miód na moje serce. Najbardziej zabawny był moment, gdy narodowcy zbliżali się do Stadionu Narodowego, przerobionego na szpital (jeszcze nieotwarty). Miałem im podpowiedzieć, że to dla covidowców, a nie dla czubków, ale nie było jak. Omal o najważniejszym bym zapomniał. Ten Marsz miał być zmotoryzowany. Początkowo był, ale chyba się ktoś w końcu zorientował, że w tej kolumnie nie ma żadnego polskiego samochodu ani motocykla, co trudno uznać za przejaw patriotyzmu. I pomyśleć, że premier Morawiecki obiecał, że pójdzie z nimi w przyszłym roku ramię w ramię...

 

Przypisy:
1 - https://wpolityce.pl/polityka/526021-prezydent-w-oredziu-wspolnie-poradzimy-sobie-z-wyzwaniami