Podsumowanie dziadersa

 

  Tak mi się wydaje, że trzeba by mi jakoś (nie mylić z jakością) ten rok podsumować, skoro tyle piszę o wydarzeniach polityczno-społeczno-religijnych. Jest z tym jednak pewien szkopuł, bo trudno znaleźć właściwy szablon i kryteria dla takiej oceny. Na zasadzie pełnej swobody stworzyłem dwie w pełni subiektywne kategorie. Pierwsza dotyczy oszołomów roku, druga, ważnych wydarzeń w kraju z pominięciem pandemii, która i tak zdominowała nie tylko nasz kraj, więc jest poza konkurencją.

  W mojej ocenie na miano oszołoma roku w naszym kraju zasługuje minister Przemysław Czarnek wraz ze swoją ekipą, który po zaciekłej walce o palmę pierwszeństwa wygrywa z Mateuszem Morawieckim. Wygrywa też z prezesem Ordo Iuris, Jerzym Kwaśniewski, którego trudno traktować w kategorii oszołomstwa. Jemu prędzej do roli katolickiego Ławrientija Beri, który wprawdzie nie morduje, ale zakulisowo do mordów namawia, zaś już nie zakulisowo, chce przeciwników moralności katolickiej osadzać w więzieniach. Czym się nasz nowy minister edukacji wyróżnił? Właściwie nie muszę przypominać, niemniej wspomnę, że oprócz lektury obowiązkowej Dzieł Lenina – sorry – Dzieł Jana Pawła II, chce oprzeć edukację na filozofii ks. prof. Andrzeja Maryniarczyka, tego od metafizyki (sic!), zaś za najbliższego współpracownika do reformy edukacji wybrał sobie prof. Pawła Skrzydlewskiego. Tego, który jest autorem słów: „Dziś na ulice polskich miast wychodzą ludzie młodzi, często nastoletni lub dzieci. Ludzie, którzy kierowani podszeptami diabła [podkreślenia moje] sączonymi przez media, zwyrodniałych nauczycieli i profesorów, wykrzykują wulgaryzmy i mówią straszne rzeczy, protestując przeciwko piekłu zgotowanemu kobietom”. Ta reforma edukacji zapowiada się arcyciekawie, skoro otworzył na uczelniach drzwi do propagowania ciemnoty.

  Za najważniejsze wydarzenie minionego roku uważam wyrok Trybunału Przyłębskiej. Nie będę wnikał w sedno tego wyroku ile w skutki, jakie za sobą pociągnął. Trudno nie docenić skali protestów, jakie wywołał i zmiany ich charakteru, które agresywnością wzorowane są na Marszach Niepodległości, a nawet je w tym prześcigając oraz, które rykoszetem skierowały się na Kościół w sposób dotychczas niespotykany. Dziś już nie ma dla zdesperowanego suwerena „świętych krów”. W efekcie tego nieszczęsnego wyroku, skala oficjalnej i nieoficjalnej apostazji przerasta koszmarne sny Kościoła, zaś liczba praktykujących wiernych wciąż wskazuje tendencję spadkową, a seminaria, choć łączone i tak świecą pustkami. Jeśli do tego dodać, że przy okazji zaczęto domagać się coraz śmielej aborcji „na życzenie”, możemy mówić o małej rewolucji i to z realnymi szansami na powodzenie. Dowodzi tego przykład katolickiej Argentyny (70 procent to katolicy) gdzie właśnie zalegalizowano aborcję na życzenie, oraz do niedawana również na wskroś katolickiej Hiszpanii (ponad 65 procent katolików) gdzie właśnie zalegalizowano eutanazję. Innymi słowy – wyrok Trybunału Przyłębskiej jest jak zamach w Sarajewie. Niby w końcu nic takiego, a wojna światowa wybuchła, u nas w wymiarze krajowym.

  Na dziś Strajk Kobiet ucichł. Ale to tylko pozorne uśpienie. Nawet nie próbuję sobie wyobrazić, czym skończy się opublikowanie wyroku Trybunału Przyłębskiej, a przypomnę, że inicjatywa prezydenta Dudy, mająca złagodzić skutki tego wyroku, skończyła w sejmowym śmietniku. Mimo wszystko coś mi podpowiada, że do ogłoszenia wyroku w tej formie nie dojdzie. Spadek poparcia dla Zjednoczonej Prawicy przyprawia ich przedstawicieli o ból głowy, więc kombinują niczym przysłowiowy koń pod górkę, co z tym fantem zrobić. Skutków nowej edukacji (czytaj: indoktrynacji religijnej) ministra Czarnka nie należy się spodziewać wcześniej niż za kilka lat, jeśli w ogóle jakieś będą, a dziś to właśnie młodzi będą nadawać nowy kierunek ładu społecznego nawet, jeśli ten ład oparty jest na wulgaryzmach. Wolę te wulgaryzmy niż broń palną Straży Narodowej powołanej do obrony kościołów. Rządzącym nie pozostaje nic innego jak szerzyć propagandę sukcesu, wzorowaną na czasach Gierka.

  Czego się spodziewać po nowym 2021 roku? Właściwie niczego dobrego. Polaryzacja społeczeństwa będzie się dalej pogłębiać, bo choć tylko wiekiem, dziadek Kaczyński (dziaders? – podoba mi się to słowo, choć pewnie sam się kwalifikuję), już wykazujący objawy demencji starczej, nie chce odpuścić. Zaostrzy się też spór ideologiczny, bo coś z tym wyrokiem Przyłębskiej w końcu będą musieli zrobić, a emeryci (dziadersi?) z KEP wciąż będą straszyć podszeptami diabła, wspomagając się wizjami Apokalipsy. Coś mi się zdaje, że do tej Apokalipsy w końcu dojdzie, choć nie w ewangelicznej wersji św. Jana. Paradoksalnie, choć wiem, że wielu się to nie będzie podobać: jestem za! A nawet przeciw...